Uykusuz geçirilip, çok düşünülen geceler  var ya;o gecelerde alınan kararlar var ya , İşte o kararlarla yaşıyoruz 'kader' dediklerimizi...
   Bugün en sevdiğim diziyi izliyorum. orda bir twitter entrisi geçti; ''kalbinesor''Kalbimize sorarsak yandık, yanarız... kalbime sorarsam, dayanamam ...  kalbime sorarsam- kendime yenilirim.  Kalbime sormaya korkarım. Olacaklardan korkarım. Yapacaklarımdan, sebep olacaklarımdan korkarım. Bi bizim kalbimizden geçenler var, bide yaşamamız gerekenler...Birileri soslu makarna hazırlasın, birileriyle  mutlu mesut ,soslu makarna yiyebilsinler diye alınan kararlar var... Neyse ki; en sevdigim öğün kahvaltı (!!!!) 

                                          ( sen ekmek parası kaznmak için tasıyorsun bu yükü de,  ben , ya ben niye taşıyorum!!!)

      Ben kalbime soramıyorum, sizin kalbine soranlardan olmanız, kalbinizden geçenleri yaşayabiliyor olmanız dileklerimle...
 Çarşambanın bitmesine 25 dakika kaldı, o yüzden iyi perşembeler dileklerimle...

Yaşadıkça Ögreniyor İnsan!!!

Birisi hırçınlaşıp haklı haksız yere kırıp dökerken , diğeri o kadar anlayışla o kadar samimiyetle ve o kadar masumiyetle sarıp sarmalıyor. ve ben maalesef hak edene hakkaniyetini veremememin agırlıgı altında ezilirken, kendimi ne kadar ihmal ettiğimi düşünüyorum. ya benim hak ettiklerim, onlara bana kim veriyor yada kim vermiyor. İşte bütün mesele de bu sanırım. Ama en büyük hatayı gene ben yapıyorum. yanlış adamı istiyor, onun için üzülüyor.gereksiz yere kendimi tüketiyorum. Ne için kimin için??? Değer mi? Değmez melek değmiyor... bari hakedene haksızlık etme... 





Dün bir adam bana dedi ki; '' Seni çok seviyorum. bu dünyadaki her şeyden çok seviyorum seni, Annemle babamdan bile daha çok seviyorum seni......'' Bu cümlelerin anlamını biliyorum ben. daha öncede ben birine söylemiştim.ve bana ne söylendiyse o zaman bende onu söyledim dün o adama... Dedim ki; ''Böyle söyleme , her şeyin herkesin yeri ayrı. Bir daha böyle söyleme...'' Niye mi böyle söyledim? Umut vermemek için... İçin için kızdım ona hatta, beni sorumluluk altına soktuğu için, onu asla bırakmamam gerektiğini vurguladığı için, beni böyle sevdiğine sevinemedim, üzüldüm sadece ona karsılık veremediğim için... Böylesine bir adamı hak-etmiyorum diye içerledim kendime...Bide üzüldüm, çok hemde, çünkü bana söylenen bu cümleleri, vakti zamanında benim söylediğim adamda geçmiş zamanda, benim şuan konuştuğum gibi konuşmuştu bana.... Yani yaniiiiiiyanisi acabası yok...... ümit vermek istemeyen insan sözleri bunlar!!!yani o kadar basit ki her şey ortada.Gözümdeki perde kalkalı çok oldu da , yüreğimdeki hala durur orda öylece... Velhasıl kelam ; yaşadıkça öğreniyor insan... Goethe demişki; ''İnsan kendini insanda tanır. '' ne kadar dogru bir laf ne kadar anlamlı.. Neyse ben yanayım, yanayım yüreğimdeki perdeye!!!

Düşüncelerim susuyor. ..

          Bazen düşünüyorum. .. Bazen değil aslında, çok sık . Başka türlüsü nasıl olurdu diye?
Düşünmeye  bile hakkım olmadığına kanaat getirip, dusuncelerimde susuyorum. Düşüncelerim susuyor...
    Hem düşünmeye susamis,  düşünmek istiyor... Susuyor derken  ...
Hemde sesi çıkmıyor.  Sesinı kesiyor,  konuşmuyor susuyor yani. ..
     İyi geceler.
Siz müsade etmeyin düşüncelerinizin  "susuyor " olmasina!!!