İnsan; üzüntülerinden, acılarından beslenir, karşısına çıkan zorluklarla mücadele ederken büyür, olgunlaşır diye düşünüyordum. Acı cekmeyen yazı yazamaz,güzelliklerin kıymetini bilmez diye düşünüyordum.
Ta ki bugüne kadar...
Oysaki yanilmisim. Oysaki insan mutluluklarından heyacanlarından ve umutlarından da beslenebiliyormus. Hemde yıkıcı değil, yapıcı bir motivasyon sağlıyormuş. Evet acılar , zorluklar da insanı olgunlastiriyor, başarmaya zorluyor. Fakat böylesine bir motivasyon değil, insanı köşeye sıkıştırıp bunu sağlıyor.
Bu gün anladım ki ; asıl motivasyon bu değilmiş.Asıl motivasyon umutla, zorda kaldığın , yapmak zorunda oldugun icin değil, yapmak istediğin icin olanı imiş.
Ne mutlu,yapmak istiyorum diyene!
Sevgilerle :))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder